Мајки | 2010

Цврсто стојам на ставот дека Милчо Манчевски е еден од Најголемите Најурбаните Најдобрите Македонци

Игор напиша:

http://www.politika.rs/rubrike/Kultura/Umetnost-mora-da-ima-smisla-zivot-ne.sr.html

Многу интересни ставови.

Само што го прочитав. Одлично. Се радувам на тоа што е популарен и во други земји низ светот.

„Уметноста мора да има смисла, животот не.“

Ана Стојановска сега моментално се наоѓа у Њујорк. Гледам убаво се забавува, топ и е. Дали е за промоција на Мајки или снима некој нов филм, знае ли некој?

igorao85 напиша:

Ана Стојановска сега моментално се наоѓа у Њујорк. Гледам убаво се забавува, топ и е. Дали е за промоција на Мајки или снима некој нов филм, знае ли некој?

Мајки не се емитување на филмскиот фестивал во Њујорк. Ако снима нов филм ќе имаше известување, можеби е на шетка

МАЈКИ на Милчо Манчевски е филм на годината во киното Милениум. За две недели филмот постигна повеќе гледачи од сите филмови заедно кои се прикажуваа во Милениум во првите шест месеци од годинава (филмови со Том Круз, Силвестер Сталоне итн.).

МАЈКИ сеуште игра во Скопје, а се прикажуваше и во Битола и во Охрид. На инсистирање на авторот Манчевски, деновиве почна турнеја во Штип, Кичево и Прилеп. Подоцна филмот е најавен и за Вевчани и Струмица, а потоа за Крива Паланка, Свети Николе и Струга. До сега го виделе околу 20.000 гледачи.

Киноприкажувањето на МАЈКИ фрла силна светлина врз проблемите на кино-мрежата во Македонија. Голем број од кината во земјава се затворени (во Куманово, Прилеп, Струмица, Велес, итн.), или опремата веќе не функционира. Во Скопје постојат само две кина (порано работеа 16).

Директорката на дистрибутерот Манаки филм Тања Пепељугоска Ќурчинска вели: „Откривме дека кино проекторите во поголем дел кина во републикава се толку многу застарени што не може да поддржат копии од понови филмови, затоа што не може да прикажуваат „цијан“ копии кои се стандард во индустријата последниве 40-тина години. Ова е голем проблем со кој ќе се соочуваат сите автори кои понатаму ќе сакаат да си ги прикажуваат филмовите во кината низ Македонија.“

Режисерот Манчевски изјави: „Убаво е да се сними филм, ама без да има каде да го прикажеш, тоа ти е како да правиш супа во дупнато тенџере “.

МАЈКИ самиот ја надмина посетеноста на повеќе блокбастери и Оскаровци заедно. Филмови на Том Круз, Сталоне, Полански, Џим Шеридан, или „Приказна за играчките“, како и Оскаровецот „Шкафче на болката“ сите заедно во кино Милениум годинава имаа помалку гледачи од МАЈКИ.

Инаку, МАЈКИ е македонски кандидат за Оскар. Светската премеира ја имаше на фестивалот во Торонто, беше прикажан на фестивалот во Сао Пауло, а најголемото претставување ќе биде на претстојниот фестивал во Берлин.

конечно во сабота

Бројки за секоја почит. :)

А Мајки ги надмина и Пред доќдот и Прашина, како и Балкан Кан или...?

igorao85 напиша:

А Мајки ги надмина и Пред доќдот и Прашина, како и Балкан Кан или...?

Не верувам, можеби Балкан-кан да, ама за Пред дождот и Прашина сигурен сум дека имало поголема посетеност.

Ќе го цитирам Милчо:

'Вистината боли' -да, сите ситуации во филмот се реални, но според мене последната ги помина сите граници на бруталност и нецензурирање, можеби и затоа сите се обидуваме да бидеме негативно настроени кон тој дел, но од една страна факт е дека тоа се случило, а со филмот сега уште поголема фама ќе се крени. И да во Пулс напомена: повеќето откако ќе го изгледат филмот ќе бидат лути, па нормално дека нема да испаднам насмеан од шеска до шеска кога последниот дел тотално ќе ти го намали секое расположение кое претходно си го имал (што не негативно ако сака филмо да му се допадне, а пак ќе се потсетам дека Милчо не сака филмот да биде добро прифатен, т.е можеби посакува, но не се замара многу околу тоа, како да ги прави филмовите само за странците, да не се замара за нашата публика која не може да го прифати филмот со раширени раце)

spoiler alert.

Да одам по ред со приказните:

првата: најслабо осмислена од сите, како да не знаел што приказна да вметне и ја ставил оваа и тоа најкратко траеше од сите што мислам придонесе да уште повеќе го замразам овој дел. Беше непријатно и неубаво изгледаше само глупата приказна за иритантните две девојчиња кои одат во полиција, се‘ со цел да се ослободат од школо и пријавуваат манијак (кој треба да е ќелав, а на крајот со WTF сцена, полицијата носи некој несоодветен според описот кои овие го дадоа и притоа го означуваат како виновен откако глупачкиве ќе потврдат дека е тој.. пропуст на Милчо?!)

втората: и најдобра од сите. Да би можел јас реално би го направил цел филм со оваа приказна, би ја зачинил уште малце и би направил подобар филм во целост него со други два дела кои само со насловот и вистината имаат некаква врска, т.е поврзаност. Што ми се допадна овде? Тоа беше посебната приказна која беше доловена на многу добар начин, уште поголем шмек ми даде депресивниот крај на приказната и смртта не дедото, поради што се почувствував многу налутено и тоа на каков начин го прикажаа, но сепак уште поголем плус му давам затоа што се‘ беше направено на еден перфектен начин, со предобри звуци во позадина, и секако кадрите кои само Милчо може така да ги долови (можеби и ради тоа повеќе го ценам како режисер, а не како сценарист). Ана Стојановска доста подобро изглуми овде, фантастична глума од страна на сите тројца главни улоги во овој дел. Бабата и не ми беше нешто посебно, колку што овие тројца на еден фин начин направија целата ситуација да биде одлично доловена, и посебно делот со момчето кое ги фаќаше звуците и кој криеше дека е заљубен во Ана.

третата: и иако фантастично обработена, страшно ќе го изнервира бар јас мислам секој човек. Имам срце да поднесувам такви работи, даваа малце неубави сцени, снимки од влечењето на мртвите жени, па потресни приказни од семејствата на жените. Е сега, она што на крајот не остава да размислуваме а сепак не го знаеме, ради тоа што случајот е затворен, дали Владо навистина се самоубил во кофата или бил убиен? Не знам што да кажам, но ради тоа што камерата не забележува никој друг да влегол во тоалетот, не ми изгледа можно да биде од некој усмртен. И да, уште повеќе се изненадив кога видов колку светски медиуми пишувале за ова, сигурно тогаш не сум му обратил големо внимание на случајов, но кој ќе го гледа филмот, дефинитивно ќе се заинтересира. Одлични доловени сцени, но пак ќе кажам, крајот овде не го краси делото, според мене ми го снижи расположението, и ради пропустите во првиот, и тоа што овој дел го вметнал за крај на филмот, му давам послаба оценка и епитет како : филмско разочарување на годината!

толку од мене. Не би го гледал уште еднаш, бар во следните 1/2 години

Исто размислување Боби. Уште кога го изгледав филмот реков дека вториот дел заслужува целосна екранизација, а првиот е тотална утка. Третиот можел комотно да го претвори во ТВ документарец, или филмски документарец, и онака траеше еден час и триесет минути (премногу за македонската публика која е целосно свесна за случајот за Владо Танески)...

Јас само што се вратив од кино.
Го добив она што го очекував, ништо повеќе, ништо помалку (за разлика од неколкумина други во полу[да не кажам цела]празната кино сала, што кога заврши рекоа „ова е филм?! па ова беше документарка.. глупости“ ... значи, тие не знаеле што очекуваат :) )

Е сега, кон самиот филм. Гледано во целина, филмот држи вода, и покрај popular belief дека е „глуп“ само зашто трите дела не се поврзани со приказните. Од тоа ми се крева коса уште кога ќе го чујам/прочитам. Манчевски не е ни вчерашен режисер ни аматер за да направи нешто како „Мајки“ без да има некаква смисла. Поврзаност има, само треба да се вклучи малку мозокот (нели, за разлика од другите филмови кои ги гледаме) и да се биде отворен на повеќе интерпретации. Морам да признаам дека и јас имам сомнежи во врска со целата реализација и содржина на филмот (пр. зошто работниот наслов беше „Како бебе“... тоа не можам да го вметнам во ниедна интерпретација :) ). Можеби Манчевски видел на полпат дека нема доволно приказна за да се направи еден или друг филм, па решил да уфрли нешто. Можеби, можеби не. Чисто моја шпекулација. Зборот ми е, што и да решил на крај да направи, тоа му успеало, добро го дотерал.

Не сакам да ги коментирам сите три дела одделно. Мислам дека и нема смисла да се коментираат одделно, зашто со самото тоа се одзема суштината на филмот. Затоа, ако тргнам кон моја интерпретација на филмот, морам да појдам кон суштинското прашање на филмот: „Што е вистина?“ Вистина ли е тоа со манијакот? (Патем, Боби, тоа не е пропуст на Манчевски. Зар навистина мислиш дека е толку невешт за да не знае што прави? :) ) Кон тоа може да се пријде на два начини: 1) полицијата намерно приведе погрешен, а девојчињата рекоа дека е тој, без воопшто да размислат дека човекот пред нив не е ни ќелав ни стар -- со што се испостави дека лажат. 2) полицијата наша е неспособна, до толку е нефункционална што не знае да следи ни најосновни инструкции и се води по лаги -- што води до Владо Танески :) Втората варијанта ми е поверојатна. Третиот, документарниот, дел беше потврда на втората теза. Несомнено е дека Танески е убиецот, и покрај глупостите што ги изнесе неговиот адвокат. Но мене уште ми остануваат сомнежи околу неговата смрт. Дали ги забележавте минутите на камерата од затворот? Изнесувањето на телото од ќелијата се случило ПРЕД Владо Танески да влезе внатре? ... Обично наједноставното е вистина -- Владо, убиецот, се самоубил. Претпоставувам и дека така било. Но ДАЛИ е тоа целата приказна... Тоа никој не знае.

Морам да заклучам дека првиот и третиот дел многу повеќе ми се поврзуваат, а вториот сè уште не ми е баш склопен во големата слика (give me a break, it's 2 o'clock :)) ). Како и да е, од сегашнава гледна точка ми беше како некое интермецо помеѓу првиот и третиот. Животот и смртта. Младите и старите. „Како ли ќе се умира?“ ... Приказната за братот и сестрата е многу потресна, затворена во тоа мало место. Пак тука може да се зборува за самиот менталитет на народот. „Да се запише за идни генерации“.

Не можам да давам оценки од памет. Никогаш не сум го сакал она оценување од 1 до 10 зашто за тоа треба да имаш цврсти критериуми за оценување, а не само „по звук“. „Мајки“ многу ми се допадна. Патување низ „куп скршени слики“ (Елиот) од ова наша пуста земја. Фикцијата се претвора во реалност, зашто фикцијата Е реалноста. (Тука ми падна интересно што малобројната публика што беше присутна во кино салата постојано се смешкаше за време на првите два дела и оние што беа зад мене многу често просејуваа одвратни коментари, но занемеа кога почна документарниот дел). Зошто е така, кога сè е реалност?

Може уште многу да се пишува за „Мајки“. Навистина може да се извлечат повеќе интерпретации, остануваат прашања неодговорени. Важно е едно: филмот има целина.

Секако, ова е мое мислење, сечие (не)согласување е добре дојдено. :) Секој различно го гледа, па затоа секогаш и ќе има различни критики. Според мене, тоа е апсолутно позитивно нешто и освежување од коментарите СУПЕР/ЛОШ за оние филмови со линеарна приказна.

Мајки ќе се прикажува и во Кочани..
Едвај чекам..

Сепак ќе го изгледам уште еднаш филмот. Факт е дека секогаш по втор пат повеќе би обрнал внимание на скриените пораки и суштината на филмот. Еве една предобро доловена рецензија за филмот и пораката што ја носи:

http://lpartik.blog.mk/2010/11/13/kon-majki-na-milcho-manchevski/

Цитат :

Филмот претставува целина од три самостојни приказни, навидум неспоиви, снимени на три различни локации, спој од три различни жанрови и бара активно гледање, зашто изобилува со скриени пораки.

Првиот дел претставува краток уметнички филм, преку кој е дадена пораката на филмот – дека ОНИЕ ШТО ЈА ЗНАAТ ВИСТИНАТА, СЕ ПЛАШАТ ДА ЗБОРУВААТ, А ОНИЕ ШТО САКААТ ПУБЛИЦИТЕТ – КОНСТРУИРААТ СВОЈА „ВИСТИНА“.

Малолетно девојче, уплашено им соопштува на своите другарки дека чичко со тегет мантил и’ го покажал… Додека нејзините другарки се љубопитни и ја прашуваат дали и’ дозволил да го пипне, таа е потресена. Одбива да пријави кај наставничката и в полиција, плашејќи се МАЈКА и’ да не ја кара. Загрижената другарка решава да го пријави случајот в полиција, зашто лошиот чичко може да плаши и други деца. Со себе води и помало девојче, кое прифаќа да сведочи иако не видела, под притисокот дека – нема да биде поканета на роденденот. Лошиот чичко треба да биде – стар, грд и ќелав и да носи мантил… тегет мантил, не жолт. Девојчињата посочуваат со прст на осомничениот – кој не е ниту стар, ниту грд, ниту ќелав…

Вториот дел, е полууметнички или полудокументарен и е приказна за тројца млади кои снимаат филм за напуштените села во мариовскиот крај… Таму се запознаваат со двајцата последни селани, кои патем се брат и сестра, а нејќат да се видат, зашто откако останале сосем сами, напуштени од сите, се затвориле како желки во своите черупки, бидејќи братот се посомневал дека сестра му направила магија, поради што му умрела козата. Колку иронично звучат зборовите на „последниот селанец“, кој при средбата со дојденците прашува дали доаѓаат за изборите, зашто обично политичарите, зафрлените села ги посетуваат само пред избори. Колку само тежина има во зборовите на старицата : „ Како ќе се умира ќерко!? “ Иако изродила деца, тие се распрснале по светот и заборавиле на својата МАЈКА, која еден ден можеби и ќе скапe некаде во подрумот или на некоја ливада и ќе нема кој да ја одреди.

Третиот дел е временски најдолг и тематски најинтересен, а претставува документарец, кој изобилува со досега необјавени материјали, кои со својата тежина го шокираат гледачот. Манчевски го актуелизира најсмешното, најапсурдното „самоубиство“ во историјата – самоубиството во кофа вода, на новинарот Владо Таневски, во затворската ќелија во Тетово, обвинет за тројното свирепо убиство на вдовиците од Кичево – настан што ја потресуваше македонската и светската јавност 2008 година. Сите три жртви биле чистачки и вдовици, а според експертите, монструмот требало да биде син на чистачка, која патем е и вдовица и како дете бил малтретиран од својата МАЈКА.

Деновиве има и неколку премиери во Прилеп ( заборавив како беа датумите точно ) ама во секој случај не планирам да го гледам. Многу ретко ми се случува Македонски филм да гледам па така го пропуштам и овај

Missy напиша:

Деновиве има и неколку премиери во Прилеп ( заборавив како беа датумите точно ) ама во секој случај не планирам да го гледам. Многу ретко ми се случува Македонски филм да гледам па така го пропуштам и овај

Срамота. Еден збор упатен до тебе.

Не ми смета тоа воопшто. Не се лутам. Едноставно немам таква навика. Не викам дека никогаш нема да го гледам ама сега не освен ако цело друштво не реши да оди ( што не верувам за ова) па така да одам и јас. Знам дека би требало многу ретко се снимаат македонски филмови ама барем мене не ме привлекуваат што не е за оправдување

Bobi напиша:

Missy напиша:

Деновиве има и неколку премиери во Прилеп ( заборавив како беа датумите точно ) ама во секој случај не планирам да го гледам. Многу ретко ми се случува Македонски филм да гледам па така го пропуштам и овај

Срамота. Еден збор упатен до тебе.

Зашто срамота?

90210 напиша:

Bobi напиша:

Missy напиша:

Деновиве има и неколку премиери во Прилеп ( заборавив како беа датумите точно ) ама во секој случај не планирам да го гледам. Многу ретко ми се случува Македонски филм да гледам па така го пропуштам и овај

Срамота. Еден збор упатен до тебе.

Зашто срамота?

Па затоа што сите македонски филмови имаат посебна душа и порака во себе скриена, и мислам дека барем ако сме малце луѓе и сме кукале зошто нема македонски филмови, дека треба да го изгледаме барем тоа ново остварување кое излегло таа година, затоа што сепак еднаш на една/две години се случува да имаме македонски филм во кината и тоа НИЗ Македонија, и на крајот пак никој да не го погледне.

Малку оф топик завлеговме ама ајде.

Можеби и тоа е причината што никој не оди. Нема кина низ градовите и луѓето немаат навика за тоа посебно не да гледаат македонски филм. Факт е дека би требало да се гледа ама тоа е што е. Исто и нема доволна промоција за тоа. Да не бев пред некој ден во библиотека и да не видев плакат залепен таму немаше ни да знам дека ќе се дава. ( Библиотеката и се останато се во Домот на култура). Еден плакат низ цел град или 2-3 нека се макар што само тој еден го видов јас не се доволно сите да разберат, па и да одат да гледаат